નિયતિ આપણા માટે જે નિર્ધારિત હોય છે એ સામે લાવે જ છે; ચાહે આપણને ગમે કે ન ગમે. પામવું-છુટી જવું, મેળવવું-ખોઈ દેવું, સંગાથ-વિરહ આમાંથી કંઈ જ આપણા કાબુમાં નથી તો શા માટે ખોટું લડ્યા કરવાનું?ખેલ સૌ તેની મરજીનો…
વીતી ગયેલી વાતનો મલાલ શું કરું?
વણમાંગ્યા સૌ જવાબોને સવાલ શું કરું?
તેં તો બસ નકારથી આ મન હણી લીધું,
બાકી બચેલા દેહને હલાલ શું કરું?
સંબંધોના ઠીકરાં બસ એમ જ ફૂટયા કરે,
રચ્યું સકળ તે માટીનું; ધમાલ શું કરું?
વીંખે,પીંખે ને ગોઠવે,જ્યાં તને બસ ગમે,
ખેલ સૌ તુજ મરજીનો; હું કમાલ શું કરું?
સુખ-દુ:ખનાં તું કોયડા છો ને પૂછે ઘણા,
હિસાબનો છું કાચો હું, બવાલ શું કરું?
*મલાલ- અફસોસ, બવાલ- ઝંઝટ
વાંસનો એક ટુકડો કૃષ્ણને સ્પર્શી વાંસળી બની જાય એ સમર્પણનું શિખર છે અને એ જ વાંસળી કોઈ અલબેલી, પ્રીતે બંધાયેલી છોકરી માટે વાગે ત્યારે એ સાધારણ છોકરી ઈતિહાસમાં અમર થતું પાત્ર રાધા બની જાય તે પ્રિય-પાત્ર પ્રત્યેની લાગણીનું શિખર છે! આવી જ એક રોચક છતાં સરળ અભિવ્યક્તિ દ્વારા આ ત્રણેનો અતૂટ સંબંધ પ્રસ્તુત કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે.
વ્યક્તિમાં સ્વીકારભાવ બહોળો હોય તે એક ઉમદા ગુણ છે પરંતુ, જેમ દરેક સીક્કાની બે બાજુઓ હોય તેમ અહીં પણ જેટલી સ્વીકાર કરવાની કાબેલિયત વધુ તેટલી, અવાંછિત અનુભવોનો સામનો થવાની શક્યતા વધુ! આ મોટા મનનાં વિરલાઓએ પોતાનાં સ્વભાવ, સંસ્કાર અને વર્ષોમાં અર્જિત અનુભવસિદ્ધ સિદ્ધાંતોને સાથે લઈને સતત ટીપાતાં, કુટાતાં, લડતા, ઘવાતા, હારતા, જીતતા તેમજ એક વણમાગ્યો અજંપો સાથે લઈને જીવવાની તૈયારી રાખવી જ રહી… ક્યાં સુધી?? કે જ્યાં સુધી પોતાની જાતને તેમજ બીજા લોકોને એ જેવા છે તેવા જ સ્વીકારી ન લઈએ ત્યાં સુધી!
Aavi paristhiti ma jyare kai j na khabar pade ke shu karu, to vishwas rakhi ne je mann ne sachu lage te j karvu joiye, ane dhiraj rakhi ne potanu karm karya karvanu. Hun to e j karu chu, ane agad jata e anubhav pan thay ch ke je thayu te bahu j sara mate ane mara mate best thayu. Je pan na thai shakyu e pan sara mate j na thayu ane je koi relation sathe na rahya ema pan mara mate bhalai j chhupayeli hati…
Hey Ushma, thanks for this lovely comment.
Your views on this shows how maturely you would be handling things.
I totally agree to your way of taking the whole situation as a lesson and as you’ve said most of the times it proves to be right.
One has to believe that what happens, happens for good.
Keep reading n writing me back.
Love,
Swati