We mostly judge someone’s life considering single aspect of his/her life. Life is a reflection of the choices we make. Human life is a complete mixture of achievements and privation. We can’t alter any of it by any means, until the person wants to change it.

પારિતોષિકો કે પુરસ્કારો એ સ્વીકૃતિનું કે પ્રશસ્તિનું પ્રતિક છે. આજકાલ જયારે બધું ખરીદ-વેંચાણ આધારિત વ્યવહાર માત્ર બની રહ્યું છે ત્યારે, હજી કેટલાક એવોર્ડ્સ છે જે વિશ્વસનીયતા અને સન્માનનાં પર્યાય સમાન છે. ‘જ્ઞાનપીઠ એવોર્ડ’- એક સર્વોચ્ચ સન્માન, આજે તેની જ વાત કરીએ.

વીતેલી ક્ષણો, અનુભવેલી લાગણીઓ, ઉગતા લોહીની ગરમી કે અનુભવોની કરચલીઓ, આશાનો ઉજાસ કે વેદનાનું અંધારું આ બધાનો સરવાળો કવિતાઓ! માત્ર શબ્દોની ગોઠવણ નથી હોતી કાગળ પર, શબ્દોમાં ધબકતી સંવેદના એટલે કવિતાઓ!

આપણી અંદર રહેલો પ્રકાશ! પેલું કહે છે ને કે, સંપૂર્ણ રામાયણ આપણા શરીરમાં છે. બુદ્ધિ એ સીતા છે અને અહંકાર એ રાવણ છે, જયારે કે આત્મા એ રામ છે. આંતરિક સંઘર્ષનાં અભાવમાં જે શાંતિરૂપી પ્રકાશ ઉદ્ભવે છે એ જ છે રામ…

શંકા-કુશંકાઓ, જતનથી ઉછેરેલા સંબંધોને ગ્રસી લે છે. કોઈ પણ સંબંધ વિકસાવવામાં એક આખી ઉંમર નીકળી જતી હોય છે. તો, કાલ્પનિક શંકાઓને આધારે તો પોતે કરેલી મહેનત પર પાણીઢોળ કરવું વ્યાજબી ન જ કહેવાય. બાકી, વિશ્વાસ દરેક પ્રકારના કાલ્પનિક ભયનો તોડ છે. બરાબર ને?

આપણે જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ વિશે કંઈક તારણ કાઢીએ છીએ એ લગભગ એની સારી કે ખરાબ, એક જ બાજુ જોઈને કાઢીએ છીએ. ખરી હકીકત એ છે કે જેમ દરેક વ્યક્તિનાં જીવનમાં કંઈક સિધ્ધી હોય છે, તેવી જ રીતે કંઈક અભાવ પણ રહેશે જ.

Being in any relationship and maintaining it is like farming, requires a lot of hard work, efforts and maintenance. Even one does it all, the desired results are not promised. Fate or destiny might have a role in bonding people in marriages, but to make it work is left upon them totally. Certainly a litmus test!

સંબંધોનું ખેતી જેવું છે, ખુબ મહેનત, દરકાર અને જાળવણી માંગી લે છે અને આટલું કર્યા પછી પણ ગમતું પરિણામ લણી શકશો એની કોઈ ખાતરી ન આપી શકે. લગ્નો ભાગ્યથી નક્કી ચોક્કસ થતા હશે પરંતુ,નીભાવવામાં નવ નેજા પાણી ઉતરે એ પણ એટલું જ સાચું છે.