Browse our # storyblog
વ્યક્તિ પ્રેમમાં હોય ત્યારે સૌથી વધુ આશાવાદી હોય છે. લાગણીઓની કુંપળોને માવજતની જરૂર હોય છે. ક્યારે ઉગી નીકળે કે નહીં જ ઉગે એ કહી ન શકાય. છતાં, પ્રયત્નો તો કરી જ શકાય ને?
કદી કિંવદંતી, વાયકા કે ગાથાઓ છો ના બને;
યત્ન તો કરીશ જ કે,
તારો ને મારો નાનો-સુનો કોઈ કિસ્સો તો હોય.
ઠૂંઠું બને કે પછી રતુમડો મ્હોરે તું છો ને;
યત્ન તો કરીશ જ કે,
કંટક તરીકે પણ મારો તારામાં એક હિસ્સો તો હોય.
અનર્ગલ બળતી આગ કે તપ્ત આશકા હું છો ના બનું;
યત્ન તો કરીશ જ કે,
મુજમાં તારા તમસના એક નાનકડાં આગિયાનો ઠસ્સો તો હોય.
ભાગું, દોડું, હાંફું, ચઢું કે છો ને પછી પડું;
યત્ન તો કરીશ જ કે,
આખર નાં બે તો બે — ડગ તારી સાથે માંડવાનો જુસ્સો તો હોય!
કુદરતમાં કદાચ મનુષ્ય એક જ એવું પ્રાણી છે જેની મર્યાદાઓ અને શક્તિઓ બંને અસીમ છે. આપણું વ્યક્તિત્વ ભલે ને અનેક પાસાઓ ધરાવતું હોય છતાં, સામેવાળી વ્યક્તિ મોટેભાગે તેનાં ભાવજગત અનુસાર જ આપણને આંકે છે. અહીં પોતાનાં અસ્તિત્વ વિશેની ખરી અનુભૂતિ ધરાવતો એક જાગૃત મનુષ્ય આપણને એ શું શું છે અને શું શું નથી જ એ વિશે કહે છે તો, ચાલો વાંચીએ અને શક્યતાઓનું એક નવું જ પરિમાણ ચકાસીએ…
વાંસનો એક ટુકડો કૃષ્ણને સ્પર્શી વાંસળી બની જાય એ સમર્પણનું શિખર છે અને એ જ વાંસળી કોઈ અલબેલી, પ્રીતે બંધાયેલી છોકરી માટે વાગે ત્યારે એ સાધારણ છોકરી ઈતિહાસમાં અમર થતું પાત્ર રાધા બની જાય તે પ્રિય-પાત્ર પ્રત્યેની લાગણીનું શિખર છે! આવી જ એક રોચક છતાં સરળ અભિવ્યક્તિ દ્વારા આ ત્રણેનો અતૂટ સંબંધ પ્રસ્તુત કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે.
khub sars lakhyu chhe aape…
આભાર!
આશા છે અહીં બીજું લખાણ પણ પસંદ પડ્યું હશે. તેનાં વિશે પણ આપના શબ્દો આવકાર્ય છે.
વધુ શબ્દો સાથે, ફરી એક વાર જલ્દી જ મળીશું.
સાભાર,
સ્વાતિ
કરતા જાળ કરોળિયો ભોય પડી અથડાય. તો પછી આપણે તો માણસ છીએ. યત્ન તો કરી ને જ રહેવું. બરાબર છે.👌👌👌
કેટલું સચોટ અર્થઘટન!
સાભાર,
સ્વાતિ