જીવનમાં ક્યારેક કોઈ એક ચોક્કસ પસંદગી કરવા માટે અવકાશ ન દેખાતો હોય ત્યારે, ભાગ્ય દ્વારા નિર્મિત સંબંધો તેમજ ઋણાનુબંધ જેમ મળ્યા હોય તેમ જ સ્વીકારીને સહજ રીતે જીવી જવાનું હોય છે.
મુજ જીવનનાં બે અંત્યો; જે દેતાં મુજને સાદ,
એક વર્ષોથી મરુભૂમિ ને એક નર્યો વરસાદ.
એક નિરંતર તરસાવે ને-
એક ભીંઝવે સતત;
તરસને હું પી જાણું કે,
બૂંદને ઝીલું ઝટ?
ભાગ્યવિધાતા દોરતો મુજને, વાત ના મારે હાથ.
મુજ જીવનનાં બે અંત્યો…
એક તો મુજથી દૂર કદી ના-
એકની ના હું પાસ;
એક ધબકતું હ્રદય ગણું તો,
એક ચાલતો શ્વાસ.
કઈ બાંધું,કઈ છોડું? — ઉક્લે ના આ ગાંઠ!
મુજ જીવનનાં બે અંત્યો…
રોજ ધરીને રૂપ અનોખા –
નીપજાવું સંગાથ;
એકની હું વગડાની રેણુ,
બીજાની અબ્ધિ અગાધ.
જીવાદોરીનાં બંને છેડાં- કેમ રે છોડું સાથ?
મુજ જીવનનાં બે અંત્યો…
*અબ્ધિ = સમુદ્ર, જળરાશી
દરેક સંવેદનશીલ માનવીના આંતરિક કોંફ્લિક્ટ્સની સુંદર અભિવ્યક્તિ.