નિયતિ, ઈશ્વર, કુદરત સૌ સૌનું કામ કરે. એમણે જ ઘડ્યા છે એટલે આપણે તેને તાબે થઈને એ આપે એ સ્વીકારીએ પણ ખરા. પરંતુ, મનુષ્ય તરીકે આપણને આ બધા તરફથી એક ખાસ બક્ષિસ મળી છે – ઇચ્છાશક્તિ! જાતે વિચારી શકવાની અને પસંદગી કરવાની છૂટ કદાચ આપણને એકને જ છે તો, પસંદગી સાચી છે કે ખોટી એ ઝંઝટમાં પડ્યા વિના, હૃદયમાં હિમ્મત ભરી આગળ વધતા રહેવું એ જ આપણા માટે જીવનનું સત્ય છે. અને આમ આગળ વધવામાં, સમયનાં અંત સુધી આવવું હોય એ આવી જાય, થવું હોય એ થઇ જાય પણ આપણે તેમની શ્રેષ્ઠ રચના છીએ એટલે કરીશું તો કંઈક ખાસ એ તો એમને કહેવું જ રહ્યું.. તો કહીએ??
અમારા મથાળે તમે લખશો જો અંધારું,
અમે એ છીએ કે,
બાળીને જાત અમ જીવતર ઉજાળશું.
તમસ ઉસેડી લાવો તમે આખા બ્રહ્માંડનું,
અમે એ છીએ કે,
ખરતા તારા વીણી લાવશું.
આછો આપો કે પછી ઘેરો અંધકાર ચાહે,
અમે એ છીએ જે,
કોઠે દીવડા પ્રગટાવશું.
ગાઢો અંધાર તમે આપી તો જુઓ જરા,
અમે એ છીએ જે,
મહીં ચાંદો ઉગાડશું.
કાળેરા કોલસે લખો કિસ્મત અમારી તમે,
અમે રે એમાંથી,
રૂડાં રત્નો ખોજી લાવશું.
હથેળીની રેખાઓ જો તિમિરે ભરો તમે તો,
અમે એ છીએ કે,
એની કરી મેશ, અમ આંખ્યુંમાં આંજશું.
શ્વેત બધું વહેંચી, અમને શ્યામ સાવ આપો ભલે,
અમે એ છીએ કે,
એના રે ટીલે ખુદની નજરું ઉતારશું.
અબનૂસી આડંબરે તમે ઘેરી દો ગગન અમારું,
અમે એ છીએ કે,
મંછાના જોરે ખુદનું ‘ઇંદ્રચાપ’ સજાવશું.
કાળા માથાનો મને માનવ ઘડ્યો ત્યારે;
તમને એ કેમ કરી ભૂલવા દઉં ભુવનેશ્વર?
અમે એ છીએ જેને,
હૈયે હામ કેરો રામ વસે –
અમ શું તમને લજાવશું??
અમારા મથાળે તમે લખશો જો અંધારું,
અમે એ છીએ કે,
બાળીને જાત અમ જીવતર ઉજાળશું!!
કોઠો = મન (heart ), અબનૂસી = ઘેરું કાળું (Color of Ebony tree, Jet black), મંછા = ઈચ્છા, મરજી (desire), ઇંદ્રચાપ = મેઘધનુષ્ય (rainbow)
