ડૉ. રાહી માસૂમ રઝાએ કહ્યું છે, “कहीं शबनम के शगूफ़े कहीं अंगारों के फूल; आके देखो मेरी यादों के जहां कैसे हैं।” જાણ્યે-અજાણ્યે પણ ગઝલોનાં વિશ્વની સમૃદ્ધિ આવા યાદોનાં ખજાનાને જ આભારી છે. સંપૂર્ણ એટલું સુંદર એ પૂર્ણ સત્ય નથી.અધુરપનો આસ્વાદ તો જેણે માણ્યો હોય તે જ જાણશે… ખરું ને?
મને ઘેરી રહેલી અધુરપનો તું એક હિસ્સો છે.
ઘડપણમાં જેનાં પર હસી શકું એવો એક કિસ્સો છે.
વિરહની વેદના અને પીડાનાં પાષાણ સાચવી રાખ્યા છે;
બે હાથ ભલે ને ખાલી, મન પર બોજો ખાસ્સો છે.
વિચારોનાં પિશાચ ભટક્યા કરે છે તારી આસપાસ;
ફરજે બંધાયેલા દેહને એ જ વાતનો તો ગુસ્સો છે.
દિન-પ્રતિદિન જર્જર થઈ રહેલા ચાહતનાં અંબરમાં;
એકલપંડે લગાડેલા એ થીગડાંનોએ ઠસ્સો છે.
સમય સાથે, હું અહીં અને તું ત્યાં વીતી રહ્યા ભલે ને;
ખાલીપામાં ખોવાતા પહેલા,હજુ જીવી જવાનો જુસ્સો છે.
મને ઘેરી રહેલી અધુરપનો તું એક હિસ્સો છે.
ઘડપણમાં જેનાં પર હસી શકું એવો એક કિસ્સો છે.
* અંબર = વસ્ત્ર
“સમય સાથે, હું અહીં અને તું ત્યાં વીતી રહ્યા ભલે ને;
ખાલીપામાં ખોવાતા પહેલા,હજુ જીવી જવાનો જુસ્સો છે.”
આહ સાથે વાહયુક્ત પંક્તિ… આહ્લાદક…
Thanks a lot for the overwhelming response…
Stay tuned for more.