ભાષા, સંસ્કૃતિ, જીવન જીવવાની પદ્ધતિઓ, મહત્વાકાંક્ષાઓ આ બધું જ વૈવિધ્યસભર હોવા છતાં, જગતભરમાં દરેકની મા વિશેની અભિવ્યક્તિ લગભગ સમાન જ હોય છે.અહીં જગતની ‘મા’ વિશે એક નાનકડી અભિવ્યક્તિ રજુ કરું છું. હું માનું છું તમારી આનાથી ભિન્ન નહીં જ હોય.
રમણીય છબી, સુંદર અતિ
આભા તેજોમય
રક્ત ગવન, કમલ નયન
નિત હરતી ભય
ઓષ્ઠ પ્રવાલ, કુમકુમ કપાલ
કર ધરી મમતામય
કસ્તુરી અંગ, ઉજળો છે રંગ
સ્વરતી રવ મધુમય
હો કૃપા, દંડ કે પરિત્રાણ
સૌનો તું સમુચ્ચય
તું શાશ્વતી ને અમે નાશવંત સૌ
નમીએ તું ને સવિનય
અમ બીજ, રજ કે પ્રસ્વેદ માત્ર
ખુદ ઈશ તુજ તનય!
વાંસનો એક ટુકડો કૃષ્ણને સ્પર્શી વાંસળી બની જાય એ સમર્પણનું શિખર છે અને એ જ વાંસળી કોઈ અલબેલી, પ્રીતે બંધાયેલી છોકરી માટે વાગે ત્યારે એ સાધારણ છોકરી ઈતિહાસમાં અમર થતું પાત્ર રાધા બની જાય તે પ્રિય-પાત્ર પ્રત્યેની લાગણીનું શિખર છે! આવી જ એક રોચક છતાં સરળ અભિવ્યક્તિ દ્વારા આ ત્રણેનો અતૂટ સંબંધ પ્રસ્તુત કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે.
વ્યક્તિમાં સ્વીકારભાવ બહોળો હોય તે એક ઉમદા ગુણ છે પરંતુ, જેમ દરેક સીક્કાની બે બાજુઓ હોય તેમ અહીં પણ જેટલી સ્વીકાર કરવાની કાબેલિયત વધુ તેટલી, અવાંછિત અનુભવોનો સામનો થવાની શક્યતા વધુ! આ મોટા મનનાં વિરલાઓએ પોતાનાં સ્વભાવ, સંસ્કાર અને વર્ષોમાં અર્જિત અનુભવસિદ્ધ સિદ્ધાંતોને સાથે લઈને સતત ટીપાતાં, કુટાતાં, લડતા, ઘવાતા, હારતા, જીતતા તેમજ એક વણમાગ્યો અજંપો સાથે લઈને જીવવાની તૈયારી રાખવી જ રહી… ક્યાં સુધી?? કે જ્યાં સુધી પોતાની જાતને તેમજ બીજા લોકોને એ જેવા છે તેવા જ સ્વીકારી ન લઈએ ત્યાં સુધી!
Khub sunder.. .
Thank you so much for your valuable words.
Love,
Swati
કાશ, બધા ની મા આવી જ હોય.
સરસ વર્ણન.👌👌👌
આમ જોવા જાઓ તો જે સૌની માતા છે એ આવી જ છે. બાકી ઋણાનુબંધની વાત છે.
તમને ગમ્યું એનો સંતોષ છે.
Love,
Swati