એક દિવસની વાત કરું, પડ્યા ઈશ એકલા સાવ;
થયું જગ બનાવ્યે દિવસો થયા, નવું કંઈક બનાવું લાવ,

મહેનત, બળ, બુધ્ધિ, ચાતુર્ય, લીધો થોડો પ્રભાવ;
બની આદમ નામે જાત નવી, થયો પુરુષનો આવિર્ભાવ.

યુગો થઈ ગયા હે પ્રભુ! તું ભૂલ્યો એ નરને સાવ,
“કળિ”માં શાં છે હાલ એ જીવનાં તને બતાવું આવ.

આમ તો કામ છે સીધું એનું ને છે ટૂંકો ફેલાવ;
શેર, સ્પોર્ટ્સ ને ન્યૂઝ થકી જ તો ચાલે એની નાવ,

મની હોય કે માનુની, ખેલે બંને માટે દાવ;
લાલ હો ચાહે લીલા એને “ગાંધી” થી ખૂબ લગાવ!

પીપૂડી પરફેક્શન ની વગાડે, ચાહે કોઈ રાગ તમે ગાવ;
ત્યાં સુધી કે, ફર્નિચર પર રજ જુએ તો આવે એને તાવ,

એ ને છાપું પાક્કા મિત્રો, અરસપરસ અનેરો ભાવ;
અખબારના પાને સળ જો પડે તો, પડે એનેય ઊંડો ઘાવ!

નાના મોટા ટેન્શન સાથે રોજ કરે એ નિભાવ;
સાધન એનાં ખંત ને ખુમારી, એ જ એનો પ્રતિભાવ,

કાતિલ, કપરી સ્પર્ધાઓનો એને ના અહીં અભાવ;
છતાં,
સ્વજનો કેરાં હસતાં ચહેરા માને એ સરપાવ!!

*આવિર્ભાવ = Incarnation ,માનુની = Respectable woman ,સરપાવ = Prize