ચાહનાનાં પ્રદેશમાં માત્ર એન્ટ્રી જ છે, એક્ઝીટ નથી એટલે એક વખત એ વિસ્તારમાં ડગલું માંડ્યા પછી વહેતા રહેવાનું; દરેક પગલે કોઇક અનુભવની ગઠરી માથે ચઢશે એટલે ભારણ સહન થાય એટલું સહેતા રહેવાનું અને બાકી આવી રીતે જ કહેતા રહેવાનું!
રામ જાણે, ક્યાં સુધી આ ભરણું ભર્યા કરવાનું?
આમ રોજ તારી યાદમાં થોડું-થોડું મરવાનું!
‘હીર’ કનેથી માટલું પેલું માગી લેવું’તુ;
કદાચ સહેલું થઇ જાત ભવસાગર પાર ઉતરવાનું!
બાકી તો, અઘરું છે,
આમ રોજ તારી યાદમાં થોડું-થોડું મરવાનું!
આંખથી લઈને હૃદય સુધી સાવ લુખ્ખો વગડો;
રોકાશે ક્યારે આ ભીતર રણનું પ્રસરવાનું?
અને સાથે જ,
રોજ તારી યાદમાં થોડું-થોડું મરવાનું?
નવો આ કરતબ હવે લાગે છે શીખવો પડશે;
અઘરું તો છે, લાગણીઓનાં સુકા પટ પર તરવાનું!
પણ ક્યાં છે સરળ,
આમ રોજ તારી યાદમાં થોડું-થોડું મરવાનું?
લાગતું એવું કે તુજ વિણ સઘળું થંભી જાશે;
પણ હોતું હશે કંઈ, આ હૃદય ક્યાં ભૂલે ધબકવાનું?
એટલે આપણે તો,
આમ રોજ તારી યાદમાં થોડું-થોડું મરવાનું!
માંહ્યલી લીલોતરીનું ટીપે-ટીપું સુકાઈ રહ્યું છે;
આંખ એકલી નઠારી નીવડી, ભૂલતી જ નથી નીતરવાનું!
વળી સાથે જ,
આમ રોજ તારી યાદમાં થોડું-થોડું મરવાનું!
વહાલપ કેરાં અનુબંધ નથી વરસાદી ફોરાં;
છારતો એ અંગાર, ન જાણે ઠરવાનું!
છે કંઈ ઉપચાર કે, પછી આ જ કર્યા કરવાનું?
આમ રોજ તારી યાદમાં થોડું-થોડું મરવાનું!
*વહાલપ = પ્રેમ, અનુબંધ = સંબંધ, ફોરાં = ટીપાં, છારતો = ખાખ કરી નાખતો
