આપી શકો તો… – A Gujarati Poetry
WRITTEN BY Swati Joshi

માણસ હોવું એટલે શું? એ જેમને જાણ છે અને સતત એ અનુભૂતિ સાથે જીવી રહેલા દરેક પાત્રને સમર્પિત!

ગૌરવ મનુષ્ય હોવા તણું ન રાખે મને કંઈ માગવાનાં મેળમાં,

ચપટી, શેર કે ખાંડી, શોધું હું શુદ્ધ લાગણી દુનિયાની ભેળસેળમાં!

સમય આપનો બન્યો ગુલામ નકદી તણો;

ન આવી શકો આપ મુજ સુધી, હો દિલમાં તમ ભાવ ઘણો,

હૈયા કેરાં દાનની તો આસ ક્યાંથી રાખવી?

અમે ખાઈશું અમીનો ઓડકાર મુઠ્ઠીભર ભાવના નિર્ભેળમાં!

ગૌરવ મનુષ્ય હોવા તણું ન રાખે મને કંઈ માગવાનાં મેળમાં,

ચપટી, શેર કે ખાંડી, શોધું હું શુદ્ધ લાગણી દુનિયાની ભેળસેળમાં!

ભેંટ, જર કે મિલકતોનું મારે શું છે કામ રે?

રળવી જ હો જો સંપત્તિ, છે હૈયે પૂરતી હામ રે,

ન આસ તમથી દયાની, ન બક્ષીસોની દરકાર છે;

અમ ભર્યું-ભર્યું લઈશું જીવી, તમથી જરા મનમેળમાં!

ગૌરવ મનુષ્ય હોવા તણું ન રાખે મને કંઈ માગવાનાં મેળમાં,

ચપટી, શેર કે ખાંડી, શોધું હું શુદ્ધ લાગણી દુનિયાની ભેળસેળમાં!

સુખની કરી ન કલ્પના, ન વાસના, ન કામના,

લીધા ન શ્વાસ અણહકનાં, નથી કરી કો યાચના,

સાફ નિયત અને પૂરા મનથી જો દઈ શકો તો સાથ દો;

તો,

ઇન્દ્રનો વૈભવ હો ઝાંખો, અમ ખુમારી, તમ સદ્ભાવ નાં સુમેળમાં!

ગૌરવ મનુષ્ય હોવા તણું ન રાખે મને કંઈ માગવાનાં મેળમાં,

ચપટી, શેર કે ખાંડી, શોધું હું શુદ્ધ લાગણી દુનિયાની ભેળસેળમાં!

Love what you read? Click on stars to rate it!

As you found this post useful...

Share this post with more readers.

1 Comment
Inline Feedbacks
View all comments

Pin It on Pinterest