Celebrate

“हिंदी यही, जय हिंद यही है, प्रेम-पुजारिन हिंदी| इसके एक नयन में गंगा, दूजे में कालिंदी| अंतर्धारा के संगम पर, इसने मिसरी घोली| धरती-जाई भाषा अपनी, जननी, अपनी बोली।” विरेन्द्र मिश्र जी की ये पंक्तियाँ काफ़ी है हमें समजाने के लिए कि ‘हिंदी’ हमारे लिए क्या और क्यों है!?

ચાણકય અનુસાર, “એક શિક્ષક કદી સાધારણ નથી હોતો અને સર્જન હોય કે વિનાશ બંને તેનાં હાથમાં જ રહેલ છે!” વિદ્યાર્થીઓને ‘કેમ શીખવું’ એ તો લગભગ દરેક પ્રશિક્ષક કહી શકે છે પણ, ‘શું શીખવું’ એ ચિંધનાર જ બને છે ખરો શિક્ષક! એક સાધારણ શિક્ષક શીખવે છે જયારે કે એક અસાધારણ શિક્ષક જગાડે છે… આપને પણ મળ્યા હોય કોઈ આવા જ વિરલ મહામાનવો તો, મને લખી જણાવશો ને?

ગુજરાત એટલે એ ધરતી કે જ્યાં આપણે “શિયાળે સોરઠ ભલો ને ઉનાળે ગુજરાત…” ગાઈને ભગવાનને પણ પ્રેમપૂર્વક પડકારી શકીએ કે, “….તું થા મારો મહેમાન, તને સ્વર્ગ ભૂલાવું શામળા!” આખા નિબંધની ગરજ સારતાં આપણી ધરોહર જેવા દુહા જ આપણું ગુજરાત એટલે શું એ કહી દે છે કે, “નેક, ટેક ને ધરમની, અહીં પાણે પાણે વાત; સંત ને શૂરા નિપજાવતી, અમારી ધરતીની અમીરાત!”

પારિતોષિકો કે પુરસ્કારો એ સ્વીકૃતિનું કે પ્રશસ્તિનું પ્રતિક છે. આજકાલ જયારે બધું ખરીદ-વેંચાણ આધારિત વ્યવહાર માત્ર બની રહ્યું છે ત્યારે, હજી કેટલાક એવોર્ડ્સ છે જે વિશ્વસનીયતા અને સન્માનનાં પર્યાય સમાન છે. ‘જ્ઞાનપીઠ એવોર્ડ’- એક સર્વોચ્ચ સન્માન, આજે તેની જ વાત કરીએ.

બ્રહ્મા, વિષ્ણુ, મહેશને પણ પાછળ પાડી દેતો આજનો સમાજ જ મહાગુરુ છે. ટીચર્સ ડે તો માત્ર એક નિમિત્ત છે એવા દરેક ‘ગુરુ’ને આભાર કહી અને તેઓએ આપણને ભણાવેલા પાઠ યાદ કરવા માટે.