મોલ વિનાની આશાઓને લણવી શાને?
ઠાલાં સપને મહેલ-અટારી ચણવી શાને?
છે પ્રેમ કર્યો તો મનથી મનનો સોદો કીધો;
નથી છીનવ્યું કંઈ, જો આખો દિલનો ટુકડો દીધો,
પ્રિયતમ માગે હિસાબ તે ‘દિ જોયું જાશે,
મારે તમ કેરી ફરિયાદો કાને આણવી શાને?
મોલ વિનાની આશાઓને લણવી શાને?
ઠાલાં સપને મહેલ-અટારી ચણવી શાને?
ખોટો તું કે હું, ફરક હવે શું પડવાનો?
લીધાં-દીધાંનો હિસાબ શું કંઈ ચોપડે ચડવાનો?
લાભ થયો કે ખોટ ગઈ, તું આવે તો કહું,
ત્યાં સુધી સંઘરેલી યાદો મારે ગણવી શાને?
મોલ વિનાની આશાઓને લણવી શાને?
ઠાલાં સપને મહેલ-અટારી ચણવી શાને?
લાગણીઓનાં કોરા ફલક પર ‘અ’ પાડું ત્યાં;
તારે હાથ જો મર્યાદાનું ડસ્ટર આવ્યું,
એક ઝાટકે એ ‘અઢી અક્ષર’ તેં ભૂંસી નાખ્યા,
હવે જગ ખાતર કોઈ ‘અ,આ,ઈ’ મારે ભણવી શાને?
મોલ વિનાની આશાઓને લણવી શાને?
ઠાલાં સપને મહેલ-અટારી ચણવી શાને?
ફુલગુલાબી ગીતોની મોસમ છો ન આવે;
આપણને તો આંસુભીની ગઝલ ન ફાવે,
કિસ્મત કેરી ભૂલો આપણ માથે લઈને,
રક્ત નીતરતી કવિતાઓ ગણગણવી શાને?
મોલ વિનાની આશાઓને લણવી શાને?
ઠાલાં સપને મહેલ-અટારી ચણવી શાને?
