સતત ચાલતી કોઈ પરિસ્થિતિ મનને આનંદ આપતી નથી. જેમ રોજની એક જ ઘરેડ અણગમાની લાગણી જન્માવે છે તેવી જ રીતે સુખ કે દુઃખ એકધારું રહે તો અકારું લાગે છે. જેમ, ભોજનમાં રુચિ જળવાય તે માટે બધા સ્વાદ હોવા જરૂરી છે તે જ રીતે, જીવનમાં સ્વાદ રહે તે માટે સુખ-દુઃખનું સંતુલિત સંયોજન ખુબ જરૂરી છે, છે ને?
સુખનું ફોકસ આમ જરા જો ફેરવીએ તો?
દુઃખનાં પળ એ નાના-નાના જીરવીએ તો?
સુખનો તો સ્વભાવ જ કોઈ મિષ્ટાન્ન સરીખો;
ને, દુઃખ જાણે કાયમનો એક પાડોશી અદેખો,
ન ગળપણ માળું પેટ ભરીને રોજ જમાય,
ને, પાડોશ વિના તો સાવ એકલું કેમ જીવાય?
તો, મધુર કોળિયો પાડોશી સંગ વહેંચીએ તો?
સુખનું ફોકસ આમ જરા જો ફેરવીએ તો?
દુઃખનાં પળ એ નાના-નાના જીરવીએ તો?
સુખ તો જાણે દૂર વસંતો કમાઉ દીકરો;
ને, દુઃખનું કેવું, રોજ ભેળું ને પાછો સ્વભાવ આકરો,
કમાઉ છોરો રોજેરોજ કંઈ આવે નહીં;
ને, ઘરમાં દુઃખને નિત જોવાનું ફાવે નહીં,
દુઃખ પાસેથી કશુંક મેળવી, સુખને ન ઝૂરીએ તો?
સુખનું ફોકસ આમ જરા જો ફેરવીએ તો?
દુઃખનાં પળ એ નાના-નાના જીરવીએ તો?
આપણી આસનાં આકાશે શીત સોમ જ છે સુખ;
પણ, રોજ તપાવી, કંચન કરતો ભાનુ તો દુઃખ!
થીજવી દેતી એકલી ટાઢક શું કરવી છે?
ને, શું ઘાયલ કરતી બળતરાની બરણી ભરવી છે?
એને બદલે, શીત-તપ્તનું સંતુલન જો કેળવીએ તો?
સુખનું ફોકસ આમ જરા જો ફેરવીએ તો?
દુઃખનાં પળ એ નાના-નાના જીરવીએ તો?
વાહ, સરલ, સરસ..?????,
આભાર!
આપના શબ્દો વડે આમ જ પ્રેરિત કરતા રહો.. ?