લાગણીઓની લેવડ-દેવડમાં ક્યારેક તો આપવા માટે સમસ્ત સંસાર ઓછો પડે છે તો, વળી ક્યારેક પુલકિત કરી દેતી કોઈ એક ક્ષણ જ જીવનભર માટે પુરતી થઇ પડે છે… તમે શું માગ્યું છે?
મન પુલકિત થાય એવી એક જ ક્ષણ માગું છું.
હું ક્યાં આખો દરિયો કે પૂરું રણ માગું છું?
બસ, પગ ખોડી શકું તેટલો સહારો જ પૂરતો છે
થોડી સ્થિરતા જ માગી છે-
ક્યાં સંગે પરિભ્રમણ માગું છું?
નીચી નજરથી રાખું છું બંધ દરવાજા મનનાં
મર્યાદાનાં વર્તુળ વચ્ચે-
ક્યારેય અતિક્રમણ માગું છું?
કે નથી સરળ કે સહજ કેળવવો સ્વાદ સંતૃપ્તિનો,
એટલે જ તો-
કદી હેત ની સાકર,
કદી વિરહનું લવણ હું માગું છું!
મન પુલકિત થાય એવી એક જ ક્ષણ માગું છું.
હું ક્યાં આખો દરિયો કે પૂરું રણ માગું છું?
*અતિક્રમણ = transgression (ઉલ્લંઘન), લવણ= Salt (મીઠું)
પ્રેમ માં ચાંદ તારા તોડી લાવવા માત્ર દૃષ્ટાંત રૂપે સારુ લાગે વાસ્તિવિકતા તો સાથે વિતાવેલી ક્ષણો માં જ રહેલી છે. તે ક્ષણો જ ખજાનો છે જે જિંદગીભર વાપરતા પણ નથી ખુટવાનો અને જિંદગીભર અદ્ભૂત આનંદ ઉર્જા લાગણી નો અનુભવ કરાવવાનો…
એકદમ સાચી વાત. પણ, કેટલાક લોકોને આ ખજાનામાં ખોટા મોતીઓ પણ મળે છે જે મન ભાંગી અને જીવનભર સાથે રહેનારા દુસ્વપનો પણ આપી જાય છે. છતાં, એ સાથે વીતેલી ક્ષણો જ છે જે સંગે રહે છે.
સંતોષી માનવીની સંયમિત અરજ..માંગણી ઈશ્વર સમક્ષ કરી હોય તો પૂરેપૂરું માંગી લઈએ.આખા બ્રહ્માંડના સર્જનહારને આપણી માંગણીઓ કણ બરાબર હોય.