માટીનાં શકોરા જેવું મ્હોરું તારું મલકાવી,
મનાવે તું મુજને માણીગર.
કહું કરમની કઠણાઈ; કાબેલિયત ના તારી,
આવા કામનો કાચો તું કારીગર.
ગમે તેવી ગાંડી-ઘેલી ગોઠડીનાં ગાડાં ભરી,
ગોરીઓને ગમ્મતે ગરક કર.
ટુચકા ને ટોળનાં રે કાળા-મેલાં ટૂમણથી,
ટાયલા તું ટણી કે ટીખળ કર.
નિત-નવા નાટક ને ચેટકના નુસખાથી,
ભલે ને તું નારીથી નજર ભર.
મનની જો મોળી ભાળી; મુજને જો છેડી જાણી,
માથાકૂટ થશે જોજે માતબર.
કપટ ને કાલાવાલા; કરે તું તો રે ને ઠાલા,
કુડા નેણે વળી પાછો તું કંકરી કર.
મરણિયો થશે તોયે; મલોખુંએ મળે નહીં,
એવી મંજરી હું મનસ્વી મનોહર!
*ગોઠડી= વાતો, ગરક કર= ડુબાડી દેવું,ટોળ= ઉપહાસ, ટુમણ= તાંત્રિક ટોટકા, ટાયલા= નખરાળા, ટણી= માથાકૂટ માટે ઉશ્કેરવા, ટીખળ= છેડતી (અહીં), ચેટક= જાદુ, માતબર= મોટા પાયે, કુડા= કાળા, મલોખું=ઘાસનું તણખલું, મંજરી= આંબાનાં મોર જેવી ખીલેલી
