આજકાલ મોટાભાગનાં ઘરોમાં આ દ્રશ્ય સામાન્ય છે,અહીં તો આપણે થોડી ગમ્મત જ કરી પરંતુ, હકીકતમાં બાળકને કેટલું અને ક્યાં સુધી બાલિશ બનાવી રાખવું એ તો માતા-પિતા કે પરિવારનાં હાથમાં હોય છે… તમને શું લાગે છે?
આજના પોરીયા તોબા જેવા, કે’તા મોં મચકોડી-
આજે મૂડ નથી, સાવ મૂડ નથી!!
કે’તી મમ્મી, મોલમાં જઈને-
લાવ લોટ, ખાંડ ને પાંવ
પણ,
મૂડ નથી, મમ્મી મૂડ નથી!!
સ્માર્ટ ફોન ખોલે સ્કૂલમાં જઈને-
રમે “ઈન્સ્ટાગ્રામ” નાં દાવ
તોયે,
મૂડ નથી, હજી મૂડ નથી!!
પપ્પા બિચારા, ટિફિન જમે ને-
તમે પિઝા-પાસ્તા ખાવ
અને
મૂડ નથી, હજી મૂડ નથી??
રઝળે – ભટકે મિત્રો લઈને,
માંદો થાતો ઘેર આવીને,
એને ચઢતો ટાઢીયો તાવ
એ’લા મૂડ નથી!
તને મૂડ નથી?
સાવ સાચી વાત છે. કેમ કે બધા ને બધું તૈયાર મળે છે. આગળ નો કોઈ વિચાર નથી. એટલે ટાઈમ પાસ છે.
કંઈ થાય એવી આશા રાખવાની બાકી, જ્યાં સુધી માતા-પિતા “મને નથી મળ્યું એ હું મારા સંતાનને ચોક્કસ આપીશ” -વાળી વૃત્તિ નહીં છોડે ત્યાં સુધી બચ્ચાઓ કંઈ જાતે શીખી લે એ વાતમાં માલ નહીં :)