ચંદ્રની ગળતી ધારની માફક જીવન રોજ થોડું ટૂંકાઈ રહ્યું હોય ત્યારે પરમાત્મા સુધી પેલે પાર પહોંચવાની ઉતાવળ સ્વાભાવિક છે. પણ, ત્યાં પહોંચવા માટે આપણે માટે નિર્મિત છતાં આપણે જાતે પસંદ કરેલ માર્ગ પરથી ચાલવું એ પૂર્વશરત છે. સત્યનો માર્ગ ખરેખર અકારો છે અને ત્યાં ભાગ્યે જ કોઈ સાથી મળે છે. એટલે એકલપંડ પ્રવાસી ક્યારેક મૂંઝાઈ પણ જાય છે. પણ દરેક પ્રવાસીની અંતરાત્મા આ પથ ખેડવાનો ઉપાય જાણે છે કેમકે, એ આવી અનેક યાત્રાઓ કરીને આવે છે એટલે, એણે ચિંધેલ ઉપાય અજમાવીને જીવ બેફીકર બની પોતાનાં માર્ગે આગળ વધી શકે છે અને ત્યારે તેને ટૂંકા થતા દિવસો કે ઘેરી થતી રાતોનો ભય રહેતો નથી.
